Με ιδιαίτερη λαμπρότητα τιμήθηκε στην πόλη μας η Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Η Δήμαρχος Πεντέλης Δήμητρα Κεχαγιά στο χαιρετισμό μεταξύ άλλων τόνισε:
«Σήμερα τιμούμε τα 103 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ποντίων, με απόλυτο ζητούμενο για μία ακόμη φορά, ποτέ ξανά να μη ζήσει η ανθρωπότητα άλλη παρόμοια γενοκτονία. Για το λόγο αυτό η διεκδίκηση του αιτήματος της διεθνούς αναγνώρισης της Ποντιακής Γενοκτονίας πρέπει να συνεχιστεί και να ενταθεί και αυτό θα το πετύχουμε μόνο μέσα από τη διατήρηση της ιστορικής μας μνήμης.
Η διατήρηση της ιστορικής μνήμης, όλων των αγώνων και θυσιών των Ελλήνων, αποτελεί ζωτικό στοιχείο για την συνέχεια της ύπαρξής μας και της πορείας της πατρίδας μας.
Είναι αυτό που μας ακολουθεί και θα μας ακολουθεί, γιατί συνυφαίνεται με το είναι μας και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ταυτότητάς μας».
Ακολουθεί ολόκληρο το Μήνυμα της Δημάρχου:
Η Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου καθιερώθηκε το 1994 με απόφαση της Βουλής των Ελλήνων και τιμάται κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου.
Η 19η Μαΐου επελέγη διότι είναι η μέρα που έχει καταγραφεί ως το ξεκίνημα της τελικής φάσης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, που αποτέλεσε μέρος μιας προαποφασισμένης εθνοκάθαρσης από Νεότουρκους και Κεμαλιστές εναντίον των αυτόχθονων χριστιανικών πληθυσμών.
Σκοπός των Τούρκων ήταν, με τους εκτοπισμούς, τις πυρπολήσεις χωριών, τις λεηλασίες, να επιτύχουν την αλλοίωση του εθνολογικού χαρακτήρα των Ελληνικών περιοχών και να καταφέρουν ευκολότερα των εκτουρκισμό εκείνων που θα απέμεναν.
Η τουρκική θηριωδία άφησε πίσω της εκατοντάδες χιλιάδες θυμάτων γράφοντας μία από τις πιο αιματοβαμμένες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας που μετέτρεψε το λαό των Ποντίων, έναν λαμπρό λαό με ελληνορθόδοξο πολιτισμό και ιστορία τριών χιλιάδων ετών σε ένα λαό προσφύγων και κατατρεγμένων.
Κανείς Πόντιος δεν απέμεινε στην ιστορική του πατρίδα, εκτός από αυτούς που βίαια εκτουρκίστηκαν και εξισλαμίστηκαν. Περισσότεροι από 353.000 Πόντιοι βρήκαν μαρτυρικό θάνατο από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς. Αδιάκοπη ζωή και πολιτισμός 27 και πλέον αιώνων σε εκατοντάδες ελληνικές πόλεις διεκόπη βίαια και καταστράφηκε με μένος, ενώ σημαντικές περιουσίες έγιναν αντικείμενο αρπαγής και λεηλασίας.
Λέει το παραδοσιακό Ποντιακό τραγούδι: «κι επέμναν τα τουβάρεα» και σε άλλη στροφή «και ν΄εκές τιδέν κι επέμνεν μοναχόν σαχτάρ».
Μα και αν απέμειναν ερείπια τα σπίτια και στάχτες παντού η ποντιακή ψυχή παρέμεινε ακμαία και δυνατή κάνοντας πράξη ένα ακόμη στίχο: «Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο».
Φωτεινό παράδειγμα για την καθοριστική συμβολή των ξεριζωμένων Ποντίων στην οικονομική, πολιτισμική και κοινωνική ανόρθωση της πατρίδας μας, αποτελούν οι Έλληνες του Πόντου που βρήκαν φιλόξενο και ασφαλές καταφύγιο στην πόλη μας, κυρίως στα Μελίσσια. Ανέδειξαν απλόχερα το μεγαλείο της ποντιακής ψυχής, με τα μέλη της κοινότητας που δημιουργήθηκε εδώ να προκόβουν και να προοδεύουν, συμμετέχοντας ενεργά σε κάθε πτυχή της ζωής της πόλης μας. Βοήθησαν σημαντικά στην ανάπτυξη του τόπου μας, μεταλαμπαδεύοντας με αξιοζήλευτη θέρμη την πλούσια πολιτιστική τους κληρονομιά. Ήθη και έθιμα, παραδόσεις, μαγειρικές και νοστιμιές, αλλά και γιορτές χοροί και τραγούδια αναβιώνουν καθημερινά στην πόλη μας από συμπολίτες μας, άξιους συνεχιστές το ποντιακού πολιτισμού.
Μετά τη διακοπή και τους περιορισμούς της πανδημίας λοιπόν, είμαστε και πάλι εδώ στις επί χρόνια ολόκληρα καθιερωμένες στην πόλη μας εορταστικές εκδηλώσεις, που κρατούν ζωντανή την ιστορική μας συνείδηση και μνήμη.
Σήμερα, στην ίδια ακριβώς ευρύτερη περιοχή του Πόντου, ηχεί και πάλι ο αχός του πολέμου προκαλώντας την φρίκη και τον πόνο που ήμασταν πεπεισμένοι ότι δεν θα ξαναζήσει η ανθρωπότητα. Δυστυχώς οι απάνθρωπες πρακτικές που χρησιμοποιήθηκαν για να εξαφανίσουν το ελληνικό στοιχείο από τα εδάφη του Πόντου πριν έναν αιώνα, βρίσκουν μιμητές ακόμη και σήμερα.
Η σημερινή επέτειος, υπό το πρίσμα αυτό, οφείλει να βρει σύσσωμο τον πολιτισμένο κόσμο, τους διεθνείς θεσμούς, τις ηγεσίες, ενωμένους σε μία κοινή προσπάθεια περιφρούρησης της ελευθερίας, του πολιτισμού, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας όλων.
Σήμερα τιμούμε τα 103 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ποντίων, με απόλυτο ζητούμενο για μία ακόμη φορά, ποτέ ξανά να μη ζήσει η ανθρωπότητα άλλη παρόμοια γενοκτονία. Για το λόγο αυτό η διεκδίκηση του αιτήματος της διεθνούς αναγνώρισης της Ποντιακής Γενοκτονίας πρέπει να συνεχιστεί και να ενταθεί και αυτό θα το πετύχουμε μόνο μέσα από τη διατήρηση της ιστορικής μας μνήμης.
Η διατήρηση της ιστορικής μνήμης, όλων των αγώνων και θυσιών των Ελλήνων, αποτελεί ζωτικό στοιχείο για την συνέχεια της ύπαρξής μας και της πορείας της πατρίδας μας.
Είναι αυτό που μας ακολουθεί και θα μας ακολουθεί, γιατί συνυφαίνεται με το είναι μας και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ταυτότητάς μας.
