Η Ελλάδα μας γιορτάζει σήμερα 200 χρόνια από την κήρυξη της Επανάστασης του 1821.
Μιας Επανάστασης που έμελλε να είναι η απαρχή μίας σειράς αγώνων, που κάθε γενιά κατά τη διάρκεια αυτών των 200 ετών κλήθηκε να δώσει, αναδεικνύοντας τους δικούς της ξεχωριστούς ήρωες, προκειμένου ο Ελληνισμός να βρεθεί εκεί που είναι σήμερα. Αγώνες δύσκολους, συνεχείς, με επιτυχίες σημαντικές, αλλά και δοκιμασίες οδυνηρές επεφύλαξε η πορεία των 200 χρόνων.
Η Ελληνική Επανάσταση του 1821, ήταν η καθολική Επανάσταση των αξιών του Ελληνισμού, της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης που στη συνέχεια του παρελθόντος του – μια αδιάλειπτη συνέχεια των ίδιων απόγονων του Λεωνίδα και του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη αλλά και του Πατριάρχη Φωτίου, – παρά τα 400 χρόνια της σκλαβιάς, δεν έπαψαν να μεταλαμπαδεύουν στις επόμενες γενιές τα θεμέλια του ανθρωπισμού και του δυτικού μας πολιτισμού. Η Ελλάδα διαφώτισε τα έθνη να διεκδικήσουν την ταυτότητά τους, τις κοινωνίες να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, τη σκέψη να βγει από το σκοτάδι και όταν αυτή ξεσηκώθηκε, κλονίστηκε ο κόσμος.
Πάντα στοχάζεται η Ελλάδα… Και γυρίζει πίσω… Και τιμά.. Τιμά τους ήρωες που σαν σήμερα σήκωσαν ψηλά τα λάβαρά τους και τα όπλα τους, τολμώντας εκείνο που τότε φάνταζε απονενοημένο…
Τι κερδίσαμε από την Επανάσταση; Τι αποκομίσαμε; Ποιος ο πλούτος μας;
Τούτη η γη που ζούμε είναι. Και οι ελεύθεροι άνθρωποί της. Που ο συνδυασμός τους, την κάνει μία από τις ομορφότερες γωνιές του πλανήτη.
Αποκομίσαμε όμως σίγουρα και διαφυλάξαμε το βασικό νόημα της Επανάστασης. Τη βασική αρχή της και αξία που μας ακολουθεί 200 χρόνια τώρα και που δεν είναι άλλο παρά μία λέξη:
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Η Ελλάδα το 1821 διεκδίκησε και πέτυχε την Ελευθερία του Έθνους και του Λαού της, μέσα από τη φλόγα που δεν έσβησε ποτέ και παρέμεινε ζωντανή σε όλους τους αγώνες που ακολούθησαν.
«Στο Θαύμα και όχι στη λογική χρωστά την Ανάστασή του το Γένος».
Και το θαύμα του Ελληνισμού κρατά η Ορθοδοξία που στερέωσε την ελπίδα του και κράτησε μέσα στο σκότος την ψυχή του. Ο Γέρος του Μωριά στο λόφο της Αρχαίας Πνύκας κάλεσε τους νέους να φυλάξουν την πίστη και να τη στεριώσουν, «διότι όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και έπειτα υπέρ Πατρίδος».
Δεν υπάρχει Πατρίδα χωρίς Πίστη, γιατί η Πίστη των Ελλήνων στάθηκε ανέκαθεν η πατρίδα τους, που στη Θεία Σκέπη του Θεού ανήμερα του Ευαγγελισμού εμπιστεύθηκαν την Ανάσταση του Γένους τους και κέρδισαν την Αθανασία.
«Ο Θεός υπέγραψε τη Λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρη πίσω την υπογραφή του».
Στο στοχασμό των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, έναν στοχασμό που έρχεται σε μία πανανθρώπινη συνθήκη πανδημίας, μία κοινωνική συνθήκη και παράλληλα σε ακραιφνείς για τη χώρα μας συνθήκες διπλωματικής ισορροπίας και πολεμικών προκλήσεων σε εθνικό επίπεδο, το πιο σημαντικό μήνυμα είναι πως το ’21 δεν σηματοδοτεί μονάχα τη γενέθλια επέτειο ενός ολόκληρου έθνους που στην ύψωση της σημαίας, όρθωσε το ηρωικό του ανάστημα μέσα από έναν άνισο αγώνα δυνάμεων.
Το ’21 δεν είναι απλά μια ιστορική στιγμή. Η σημερινή επέτειος δεν είναι απλώς μία αφήγηση. Είναι μια μακρόχρονη πορεία αγώνων και μαχών που συμπυκνώνονται σε μία μόνο φράση: Ελευθερία ή Θάνατος. Διατράνωσε σε όλη την ανθρωπότητα πως ο κόσμος αυτός δεν κερδίζεται χωρίς τους αγώνες των ανθρώπων και έτσι δεν αξίζει χωρίς τον αγώνα για τον Άνθρωπο, για την αυτοδιάθεση, την ισότητα, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη.
Σήμερα σε όλο τον κόσμο, από άκρη σε άκρη, αυτή η φλόγα όπως και τότε συνεπαίρνει τους λαούς που φωτίζουν συμβολικά τα κτήριά τους και γιορτάζουν μαζί με την Ελλάδα, που συγκινούνται από τις ίδιες αξίες και τα ιδανικά, που τώρα περισσότερο από ποτέ εμπνέονται από το μήνυμα πως Ναι, η αντοχή όλων εμάς, των απλών καθημερινών ανθρώπων γυρεύει τη φωνή της και θα υπερβεί κάθε εμπόδιο και σκλαβιά, θα δώσει κάθε μάχη και σε κάθε στίβο για να βρει και πάλι τη «ΛΕΥΤΕΡΙΑ».
Παρόλα αυτά δε γιορτάζουμε όπως πραγματικά θα θέλαμε σήμερα. Η κρίση της πανδημίας, τα μέτρα και οι προφυλάξεις που επιβάλλονται για τη διαφύλαξη της δημόσιας αποτελούν έναν δικό μας αλλιώτικο αγώνα που καλείται να δώσει και δίνει η δική μας γενιά. Και σε αυτόν τον «αγώνα» όμως θα βγούμε νικητές, για να επανέλθουμε στην κανονικότητα, τη σημερινή ζητούμενη «Ελευθερία».
Μετά από 200 χρόνια Ελεύθερης Ελλάδας και πέρα από την εξύμνηση των κατορθωμάτων του Έθνους μας, στόχος μας θα πρέπει να είναι η συντήρηση της ιστορικής μνήμης και η διαφύλαξη του πάθους για την ελευθερία, που μεταλαμπαδεύθηκε από γενιά σε γενιά και έγραψε λαμπρές σελίδες δόξας σε αυτούς τους δύο αιώνες, αποδεικνύοντας ότι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι τελικά ίδιον της φύσης του Έλληνα.
Και είναι αυτή η Ελευθερία που φούσκωσε σαν άνεμος και έδωσε αέρα στα πανιά μας, ταξίδεψε τα καράβια μας, που θέριεψε τη γη μας και βλάστησε τον τόπο μας, που πρόκοψε το λαό μας.
Μας μεγάλωσε η Λευτεριά… Ας τη διαφυλάξουμε… Ας φωτίσουμε σήμερα εκείνα που ως Έθνος μας πήγαν μπροστά, εκείνα τα στοιχεία που μας έκαναν να πορευθούμε τη λαμπρή μας πορεία… Και ενωμένοι ας προχωρήσουμε… Για ακόμη 200… Και ακόμη παραπέρα…
«Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Το λοιπόν, δουλέψαμε όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγη ούτε ο δυνατός “εγώ”, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς “εγώ”; Όταν αγωνιστεί μόνος του να φκειάση ή να χαλάση, να λέγη “εγώ”, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκειάσουν, τότε να λένε “εμείς”. Είμαστε εις το “εμείς” κι όχι εις το “εγώ”».
Ας κρατήσουμε ως χρέος τη μνήμη, ως γνώμονα την παιδεία, ως στάση το «Εμείς». Και να διαφυλάξουμε τη Λευτεριά μας.
Γιατί η Λευτεριά είναι η κληρονομιά μας, είναι η παρακαταθήκη μας…
Χρόνια Πολλά σε όλους, Χρόνια Πολλά στην Ελλάδα μας!
